District 9 : สิทธิ(อ)มนุษยชน

เมื่อวานเพิ่งดู district 9 กับแม่มา สิบนาทีแรกๆจะปิดอยู่แล้ว เพราะคิดว่าหนังเป็นสารคดีชีวิตกุ้ง แหะๆ (ขอสารภาพด้วยใจจริง) เรื่องเริ่มตื่นเต้นเมื่อพระเอกถูกสารเหลวเข้าที่ร่างกาย และชีวิตธรรมดาๆของเขาก็เปลี่ยนไป

ยอมรับว่าเรื่องนี้ยอดเยี่ยมทั้ง CG อันเนียนสุดยอด เลือดเป็นเลือด หนังเป็นหนัง และเนื้อเรื่องในหนังที่เสียดสีล้อเลียนชีวิตระหว่างมนุษย์กับสิ่งต่างๆที่ร้อยโยงกันเป็นโซ่จักรวาล ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์กับมนุษย์ Human กับ alien และชีวิตของคนๆหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงกับชีวิตของอีกคนหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนไป ดูแล้วคุณจะรู้สึกว่า...สิ่งที่คุณทำกับชีวิตหนึ่ง อาจจะแตกแขนงไปมากมายกับสิ่งที่คุณจะกระทำกับอีกสิ่งหนึ่ง

และอีกสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกอึ้งคือ รสชาติอันจัดจ้านของหนัง ทั้งสุข เศร้า เหงา โศก และอารมณ์ต่างๆที่มีให้ครบ ทั้งความรัก ความโหดเหี้ยม และอีกหลายอย่างที่ทำให้รสชาติของหนังเหมือนส้มตำที่รสชาติเยี่ยมจากแม่ครัวชั้นยอด ที่ถ้าคุณลองละเลียดแล้ว ต่อให้คุณเกลียดมันแค่ไหน คุณก็ต้องสนุกไปกับมันอย่างแน่นอน

และอีกอย่าง ถ้าคุณอยากเห็นการทำลายวินาศสันตะโรอย่าง terminator หรือ transformer ล่ะก็ เรื่องนี้มีให้คุณ แต่มันจะไม่ทำลายวอดวาย ระเบิดภูเขา เผากระท่อมอย่างเรื่องแบบนั้น ดูๆไปก็คล้ายกับเรื่องแนวทหาร ใช้ปืน ไม่มีระเบิดตูมตามหรือเผาตึกจนเป็นรูโบ๋

สรุปคือ เรื่องแรกที่ผูกำกับ นีล บลอมแคมป์ ทำนั้น ผมยกให้เป็น DVD ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่ผมเคยดูมาละกัน ถึงการถ่ายทำกับแนวเรื่องจะไม่ใหม่ แต่ทุกอย่างที่ดู มันดูสดสำหรับผม และผมรู้สึกว่า ตนเองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรมากมาย ตัวเองก็เป็นคนโสมมเหมือนอย่างในเรื่องนั่นละ แหะๆ

ปล.ต่อให้คุณเป็นสัตว์ประเสริฐ แต่สัตว์เดรัจฉานมันฆ่าเพื่อเอาชีวิตรอด แต่สัตว์ประเสริฐอย่างพวกคุณกลับฆ่าเพื่อช่วงชิงทุกอย่าง การฆ่าของพวกคุณ มันแย่ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจานซะอีก